Op 2 februari 2022 moesten we helaas afscheid nemen van ‘onze Fets’. Ruim 40 jaar heeft Fets bij haar harmonieorkest Apollo gespeeld en vanaf het begin heeft zij Apollo in haar hart gesloten. Het 100-jarig jubileum van ons orkest was het laatste feestje dat ze met ons heeft mogen meemaken. Sindsdien waren concerten met haar geliefde Apollo niet meer mogelijk door de regels rondom Corona.
Blij waren we iedere keer weer dat we mochten gaan repeteren en elkaar weer konden ontmoeten. Zo ook de laatste repetitie die Fets heeft mogen meemaken op 28 januari. Het droevige bericht van haar overlijden op de woensdag daarna deed ons allen groot verdriet.
Dankbaar zijn wij dat we Fets nog hebben kunnen huldigen met 40 jaar spelen in het orkest waarvoor zij zo veel heeft betekend en gedaan. Hierbij denken wij bijvoorbeeld aan de periode waarin zij in het bestuur zat en die best roerig genoemd mocht worden. Zij stond haar mannetje om het zo maar te zeggen. Daarnaast heeft zij jarenlang het beheer gehad over de uniformen, en iedereen zag er altijd piekfijn uit. Ontdekte zij iets, dan ging het uniform met haar mee en zorgde ze er voor dat je bij een volgend concert er weer keurig bij kon zitten.
Tijdens de concerten was Fets de spin in het wiel als het ging om de verloting. Inbreng presentjes, lootjes vouwen, tijdens het concert alles netjes neerzetten en de juiste prijzen meegeven, alles tot in de puntjes geregeld. En zo zijn er nog veel taken die ik kan benoemen en op die manier werden gedaan door haar.
Apollo was heel belangrijk voor Fets. De laatste jaren sprak zij vaak haar twijfels uit of haar muzikale bijdrage nog wel goed genoeg was. Soms moest ze wel eens wat lastige of snelle stukjes overslaan, omdat ze het niet meer kon volgen. Gelukkig hebben we haar er altijd van kunnen overtuigen dat het niet alléén haar muzikale bijdrage was die belangrijk was voor het orkest. Voor alle leden gaf sowieso juist haar aanwezigheid altijd een meerwaarde aan de Apollo-activiteiten.
Een titel die nimmer werd uitgesproken, maar die zij binnen het orkest wel had, was moeder. Deze eretitel heeft zij verdiend door haar bijzondere gave om nieuwe leden, jong of oud maakte niet uit, te omarmen en te vertroetelen. Iedereen kon bij haar terecht en kreeg de aandacht die hij of zij nodig had. Dit zien we terug in het grote aantal leden dat alles opzij heeft gezet om bij haar crematie aanwezig te kunnen zijn. Daar konden we met bijna alle orkestleden een laatste muzikaal eerbetoon geven.
Fets is 76 jaar geworden. We zullen haar enorm missen en wensen haar man Jan en de kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte met hun verlies.